Niet veel later reed de truck de oprijlaan in van een schattig vrijstaand huisje aan een rustige weg. Op het moment dat Ruben de drempel over stapte, kwam de geur van vers bereid eten hem tegemoet. “Ik had nog eten in de koelkast staan”, zei Joyce met die eeuwige glimlach van haar. “Ga rustig zitten, over vijf minuten eten we.” Even later zou Joyce iets vertellen dat Ruben niet zag aankomen.