Terwijl de buren de bizarre wending van de gebeurtenissen bespraken, was mevrouw Fitzgerald verscheurd. Haar aanvankelijke verdriet over het verlies van haar huisdier was veranderd in iets veel ingewikkelder. Ze had nu een kat die een thuis had gevonden in een adelaarsnest – een kat die baby-arenden leek te verzorgen in plaats van een prooi te zijn.
Ondanks de vreemde omstandigheden moedigde Dr. Martin de buren aan om de natuur zijn gang te laten gaan. De kat leek het goed te doen bij de arenden en er was geen direct gevaar voor zijn welzijn. Na een paar dagen besloot mevrouw Fitzgerald dat ze regelmatig naar het nest zou gaan om naar haar huisdier te kijken. Toen ze terugkwam, kon ze haar ogen niet geloven – de adelaar was begonnen kleine knaagdieren naar het nest te brengen en liet ze achter voor de kat om te delen met de kuikens.
Het werd duidelijk dat de adelaar de kat niet alleen tolereerde, ze vertrouwde erop op een manier die niemand ooit had verwacht. Naarmate de dagen verstreken, verdiepte de band tussen de kat en de adelaar zich en mevrouw Fitzgerald accepteerde met tegenzin dat haar kat een nieuwe, en zeer ongebruikelijke, familie had gevonden.
Uiteindelijk was de buurt getuige geweest van iets heel bijzonders: een dierlijke band die zo sterk was dat alle verwachtingen werden overtroffen. Het verhaal van de kat en de adelaar zou een plaatselijke legende worden, iets dat nog jaren zou worden doorverteld.