Hij beweert dat iedereen juist dit jaar het land moet evacueren, anders zouden ze het volgende jaar waarschijnlijk niet meemaken…
In het schemerige licht van de ziekenhuiskamer knipperde Oliver langzaam met zijn ogen open, een gewicht dat omhoog kwam toen hij uit een lange, diepe slaap kwam. De wereld om hem heen leek zowel vertrouwd als vreemd ver weg, als een droom die vervaagde in de ochtendzon. Hij probeerde iets te begrijpen van de machines die naast hem piepten, de steriele geur van de kamer en de bezorgde gezichten van familie die hij nauwelijks kon herkennen.
Herkenning drong tot hem door. Hij probeerde te spreken, maar zijn stem haperde, zijn keel was droog en schraapte. Een verpleegster bood hem onmiddellijk water aan, waarvan de koelte hem kalmeerde. “Doe het rustig aan,” zei een dokter zachtjes. “Je bent al een tijdje bewusteloos.”
Maar er was geen tijd om te vertragen. Begrepen ze het dan niet? Oliver wist dat hij hen moest waarschuwen voor het te laat was. Hij verzamelde al zijn kracht en mompelde met een stem die het gewicht van ongeziene werelden droeg: “Volgend jaar.” Hij pauzeerde even om op adem te komen. De urgentie in zijn toon was onmiskenbaar. Toen, in een verklaring die iedereen tot zwijgen bracht, verklaarde hij: “Het hele land moet evacueren.”
Olivers onthulling over wat er in 2024 in Nederland zou gebeuren, kon gemakkelijk worden afgedaan als het uitzinnige gebazel van een man die uit een tien jaar durende coma kwam. Hij was tenslotte zo lang weggeweest na die ene verschrikkelijke dag. Maar er was iets met zijn voorspellingen waardoor mensen zijn woorden heel erg serieus namen…
Het was precies tien jaar geleden dat Oliver dat schrijnende ongeluk had gehad. Een stormachtige nacht, wegen vol regen en een ongelukkige speling van het lot hadden samen de loop van zijn leven voorgoed veranderd. Iedereen rouwde om de levendige jongeman vol dromen en aspiraties en dacht dat ze hem voor altijd kwijt waren. Maar tegen alle verwachtingen in werd Oliver wakker, en met zijn terugkeer kwam er een bericht dat zo verontrustend was dat zelfs de meest sceptische persoon het niet kon negeren;
Want wat hij beweerde dat de ondergang van Nederland zou worden, was al begonnen in het hele land. De eerste tekenen van problemen doken al op. En het vreemdste was? Oliver had dit allemaal niet moeten weten, omdat hij de hele tijd in coma heeft gelegen… Dus hoe wist hij het?
Welke angstaanjagende toekomst hij ook had gezien, de mensen waren ervan overtuigd dat ze er geen deel van wilden uitmaken. Veel burgers probeerden het land te verlaten. Ze waren wanhopig om te ontsnappen aan het grimmige lot dat Oliver beschreef…