Zodra Pradeeps ouders er waren, reden Lily en Pradeep naar het ziekenhuis. Lily’s toestand verslechterde snel, met zweetdruppels die over haar voorhoofd rolden terwijl ze haar pijnlijke buik vasthield. Bij elke schok van hun auto op de weg slaakte Lily een kreet van pijn, wat de ernst van haar pijn onderstreepte.
“Voorzichtig!” riep Lily terwijl Pradeep naar het ziekenhuis reed. Ze kon er bijna niet meer tegen en de autorit voelde als een eeuwigheid. Elke hobbel op de weg diende als een wrede herinnering aan de ondraaglijke beproeving die ze had doorstaan. Op dat schrijnende moment overviel haar het besef als een ijzingwekkende golf – dit was geen gewone medische kwestie. Dit kon wel eens een zaak van leven of dood zijn.
.