De scepsis in de ogen van de winkelier was onmiskenbaar. Hij schudde zijn hoofd en was duidelijk van mening dat Peters plan niet alleen een slecht idee was – het was levensgevaarlijk. En diep van binnen wist Peter dat hij gelijk had. Een ijsberg beklimmen was geen kleinigheid, maar een onderneming vol onvoorspelbare risico’s en verborgen gevaren.
Peter voelde de bezorgdheid van de winkelier en wilde alleen zijn vastberadenheid uiten. “Ik heb mijn redenen,” zei hij vastberaden, de vastberadenheid duidelijk in zijn ogen. “Ik ga deze ijsberg te lijf, met of zonder uitrusting. Maar zonder de juiste uitrusting wordt het nog gevaarlijker.” Er lag een stil pleidooi in zijn woorden, een beroep op het gezond verstand van de winkelier, niet op zijn roekeloosheid.