Hij begon zich af te vragen wie hen had kunnen achterlaten en waarom ze op dit afgelegen, ijzige pad waren. Hoe verder ik liep, hoe meer aanwijzingen ik kreeg die mijn vermoedens ondersteunden. Zou het echt kunnen? dacht hij toen hij een verlaten stuk touw zag dat uit de sneeuw stak. Aangemoedigd door het mysterie, intensiveerde Peter zijn zoektocht. Hij doorzocht de hele top van de ijsberg, op zoek naar aanwijzingen die de vreemde tekenen van de aanwezigheid van een ander persoon konden verklaren. Hij keek goed naar alles om zich heen in de hoop iets ongewoons te ontdekken. En dat deed hij…
Toen Peter dieper ging, kwam hij een opmerkelijk gezicht tegen: een cirkel van stenen met de zwarte sporen van een ooit brandend vuur. Het leek alsof iemand hier in de sneeuw een kampvuur had gemaakt. Vlakbij vond hij keurig gestapelde lege etensblikjes en waterflessen, wat erop wees dat hier al heel lang iemand was geweest. “Hoe is dat mogelijk?” fluisterde Peter.