Het mysterie groeide naarmate de minuten verstreken en Peter bleef achter met een stortvloed aan vragen. Het idee dat wat – of wie dan ook – zich op de ijsberg had bewogen, daar dagenlang, misschien zelfs wekenlang, gestrand kon zijn, was verbijsterend. Gezien het feit dat de ijsberg geleidelijk over de oceaan dreef, leek de gedachte aan overleven bijna ondenkbaar.
Peter zat vol vragen. “Hoe heeft het hier overleefd?” vroeg hij zich af, terwijl hij zich voorstelde hoe iets in zulke moeilijke omstandigheden kon overleven. En waarom uitgerekend het topje van de ijsberg? Het leek de gevaarlijkste plek op dit langzaam smeltende brok ijs. Maar ondanks het overduidelijke gevaar was het er, een teken van leven waar je het het minst verwachtte, midden in de vrieskou.