Peter voelde zich vastzitten en wist niet wat hij nu moest doen. Hij dacht erover om het iemand te vertellen, maar verwierp dat idee snel omdat hij sceptisch was of iemand hem zou geloven. Hij had immers geen bewijs van zijn buitengewone waarneming en om eerlijk te zijn begon hij te twijfelen aan zijn eigen geloof in wat hij had gezien.
Hij vroeg zich af of hij de hele ervaring achter zich moest laten en weer verder moest gaan met zijn dagelijkse bezigheden. Als er echt iets op het ijs was, dacht hij, dan zou het zich op een gegeven moment wel weer laten zien. Maar Peter was niet het type dat dingen liet schieten, zeker niet zoiets fascinerends als dit.