Met een plan in zijn hoofd ging hij naar de plaatselijke winkel om wat ijsklimuitrusting te kopen voor het geval hij de ijsberg moest beklimmen. Zijn aankoop bleef echter niet onopgemerkt en trok nieuwsgierige blikken van het winkelpersoneel. Deze ongewone uitrusting was niet iets wat je elke dag kocht, zeker niet in een stad waar het leven zich normaal gesproken in een langzamer tempo afspeelt.
Op het moment dat Peter de ijsklimuitrusting op de toonbank legde, gingen de wenkbrauwen van de winkelier vol ongeloof omhoog. Er was veel geroddeld over de enorme ijsberg, en hier stond Peter, klaar om hem te beklimmen. “Je denkt er toch niet serieus over om die reus te beklimmen, hè?” vroeg hij met ongeloof en bezorgdheid in zijn stem. “Dat is niet alleen roekeloos, het is ronduit krankzinnig! Heb je enig idee hoe gevaarlijk deze drijvende berg is?”