Terwijl Carl zich langzaam een weg baande door de overvolle rij, voelde hij zijn frustratie groeien. Overal om hem heen verdrongen passagiers zich om ruimte. Kinderen renden rond terwijl hun uitgeputte ouders hen in het gareel probeerden te houden. Dit hectische tafereel droeg alleen maar bij aan Carls eigen irritatie, waardoor hij zich steeds meer ergerde aan iedereen om hem heen. Hij begon zich af te vragen hoe hij vijf uur in zo’n chaotische omgeving zou doorbrengen.
Na wat aanvoelde als een eeuwigheid, riep de gate-agent eindelijk zijn zone om aan boord te gaan. Carl hield zijn nieuwe ticket stevig vast, schuifelde over de jetbrug en stapte het vliegtuig in. Tot zijn frustratie was de economy cabine nog krapter dan hij zich had voorgesteld. Schouder aan schouder verdrongen de passagiers zich in smalle stoelen terwijl de stewardessen hulpeloos hun schouders ophaalden.