Hij dacht verlangend aan de brede, zachte stoel die hij had uitgekozen, de extra attente stewardessen in business class die al zijn wensen zouden vervullen. In de hoop dat een vriendelijkere benadering zou werken, veranderde hij van tactiek. “Is er een kans dat iemand anders in plaats daarvan naar economy class kan?” vroeg hij, zijn toon doorspekt met wanhoop. “Ik heb die business class stoel echt nodig vandaag.”
De agent wierp hem een spijtige blik toe. “Het spijt me, maar er is gewoon geen plaats meer in de business cabine. Ik wou dat ik iets kon doen.”
Carl pakte boos zijn handbagage op. Hij voelde zijn zorgvuldig geplande vlucht naar huis met de seconde uit elkaar vallen. “Dit is onaanvaardbaar,” zei hij kortaf. “Ik verwacht veel betere service dan dit.”