Ongeloof
Ze keek hem met groot ongeloof aan. “Kun je dat alsjeblieft herhalen?”, zei ze met trillende stem. Daniël keek haar diep in de ogen en zei toen “Emma, ik kan het zo vaak herhalen als je wilt. Ik ben hier gewoon zo blij mee en ik vind het geweldig dat er straks een kleine mini-versie van ons rondloopt”, “Ik heb nooit echt veel om kinderen gegeven, maar met jou kan ik niet wachten!”. Een traan rolde over haar gezicht en toen begonnen ze allebei te huilen en elkaar te omhelzen. Het was het beste gevoel ooit en Emma voelde zich zo geliefd en geweldig.
Ze had geen idee hoeveel impact deze beslissing zou hebben op Daniël en hoeveel verandering het zou veroorzaken.