Voordat ze naar bed ging, probeerde Salazar terug te denken aan zoveel mogelijk herinneringen die ze aan Buck had. Ze dacht aan hoe hij nooit een positieve houding ten opzichte van haar of haar collega’s had gehad. Ondanks alles had ze zich aangepast aan zijn kribbige gedrag. Ze had zelfs een zwak voor hem ontwikkeld!
Ze had empathie voor Buck en respect voor zijn vroegere diensttijd en oorlogsachtergrond. Maar ze had zich nooit door hem gewaardeerd gevoeld. Ze wist niet eens zeker of hij wel aandacht had voor alles wat ze deed om het hem naar de zin te maken. Het zou snel duidelijk worden hoezeer hij het waardeerde…
.