‘Alsjeblieft, niet schieten!’, smeekte de schaduw. ‘Ik wilde hier alleen maar slapen, ik ben dakloos.’ Mia liet haar geweer zakken en deed het licht aan. De inbreker was een man van een jaar of 40, maar hij zag er zo slecht uit dat je hem zo 60 had kunnen schatten. Mia leidde hem naar de bank in de woonkamer en gebaarde hem om te gaan zitten. Ze pakte wat te eten uit de koelkast en ging naast de bank op een stoel zitten.
‘Rustig maar. Het is al goed. Vertel me eens waarom je dakloos bent.’