Op een tafel naast het bed lag een brief en een belangrijk uitziend document. De aandacht van Scott werd eerst naar de brief getrokken. In een sierlijk, ouderwets handschrift begon deze met ‘Lieve Scott’. Met tranen in zijn ogen las Scott verder.
‘Ik heb echt ontzettend genoten van het afgelopen jaar. Als het had gekund, was ik voor eeuwig met je samen blijven wonen. Helaas houdt mijn lichaam dat niet vol.
Ik hoop dat jij ook genoten hebt en ook het gevoel hebt dat je dit hebt verdiend. Je bent een goed mens, ook al twijfel je daar zelf nog vaak aan.
Zet deze onzin alsjeblieft uit je hoofd en maak je geen zorgen. Ik heb een geweldig leven gehad en ik gun jou hetzelfde.
Daarom laat ik je mijn laatste bezittingen na, zodat je op deze fundering je toekomst kunt bouwen. Het huis en alles erin is nu van jou. Het is niet veel, het is niet meer wat het ooit was, maar ik weet zeker dat je er veel aan gaat hebben. Daarom dit laatste gebaar.
Tot ziens!
Met liefde, je allerbeste vriendin,
Mia.’
De inkt op de brief was op de plekken waar Scott zijn tranen het papier hadden geraakt uitgelopen, maar toch las hij hem nog een paar keer door. Toen het besef volledig tot hem doorgedrongen was, pakte hij het document van de tafel…