Verdrietig
Eric kwam steeds dichterbij de hond, zelfs zo dichtbij dat hij hem bijna kon aanraken. De hond bleef kalm en rustig, het leek alsof hij verwachtte dat Eric zo dichtbij zou komen. Eric voelde zich ook zelfverzekerder en boog door zijn knieën. Ging hij de hond echt aanraken? Of zou dit te heftig zijn voor een achtergelaten hond? Hij ging af op zijn gevoel: het voelde goed, dus hij deed het gewoon.
Hij keek de pitbull recht in zijn ogen aan en zag iets bijzonders. De hond keek op een bepaalde manier uit zijn ogen, een heel verdrietige manier. De pitbull had pijn in zijn ogen en leek verdriet te hebben. Eric aaide de hond en stelde hem gerust, hij streelde hem op z’n hoofd en keek om zich heen. Wat is het verhaal achter deze hond? Hij bleef maar om zich heen kijken, tot hij een klein briefje op de boom boven de hond vond…