Het was een rustige zaterdagochtend in de buitenwijken. De zon was nog maar net op en de meeste mensen zaten nog aan hun ochtendkoffie. Plotseling schalde er een luid, keelklank door de lucht. Het geluid was zo schokkend dat verschillende buren naar hun ramen renden en zich afvroegen wat er aan de hand was.
Ze waren vol ongeloof. Een alligator kwam tevoorschijn uit een nabijgelegen kreek en baande zich langzaam een weg naar een kleine tuin. Zijn ogen waren gericht op een kleine puppy die lag te koesteren in het vroege zonlicht. In een flits sprong de alligator naar voren en klemde zijn kaken zachtjes om de pup – hij verwondde hem niet, maar hield hem stevig vast. Voordat iemand kon reageren, draaide hij zich om en glibberde terug het water in, verdwijnend in het riet. Het leek wel iets uit een wildlife special – maar dit was echt.
De puppy, die toebehoorde aan het jonge stel, de Harrisons, had in de tuin geluierd, zich totaal niet bewust van het gevaar. De buren keken geschokt toe hoe de alligator in de kreek verdween met de kleine hond in zijn bek. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Waarom zou een alligator een puppy meenemen zonder hem iets aan te doen?