Plankenkoorts
John was spierwit. Alle kleur was uit zijn gelaat verdwenen. Ook stond hij te trillen op zijn benen. Hij gaf de fotograaf een hand, maar durfde hem niet aan te kijken. Susan vond het toch wel heel vreemd dat John zo nerveus was. Blijkbaar was zijn plankenkoorts een stuk erger geworden dan hoe ze het zich herinnerde. Zelfs de aanwezigheid van de fotograaf, Paul, kon hem niet gerust stellen. Terwijl ze het tijdens de barbecue waar ze elkaar eerder ontmoet hadden nog zo goed met elkaar konden vinden, bracht John nu geen woord uit.
Susan was al bang dat de foto minder leuk zou worden dan ze had gehoopt, maar het uiteindelijke resultaat had ze nooit van haar leven verwacht.