Eigen geluk eerst
De dorpelingen hadden gedaan wat ze konden, maar het huwelijk ging door. Sommigen legden het naast zich neer en joelden het kersvers getrouwde stel zelfs uit toen ze vertrokken. Anderen bleven er boos over en riepen lelijke dingen naar Marcel en Sandrine. Marcel trok zich er niets van aan. Hij verdiende een gelukkig huwelijk, met Sandrine. Hij had toch een vrouw gekozen die hem gelukkig maakte? Dat was wat telde.
Sandrine schrok een beetje van de reacties. Logisch: iedere vrouw wil op haar trouwdag overladen worden met liefde, niet uitgejouwd. De dorpelingen waren te ver gegaan en had laten zien dat Marcel hun vijand was. Ze wilden haar en het huwelijk niet. Maar het was de belangrijkste dag uit hun leven! Marcel besloot niets tegen de dorpelingen te zeggen. Hij had zijn droomvrouw en was gelukkig met haar.