Roze bril
Sandrine was de vrouw van Marcels dromen. Het dorp was het er niet mee eens, maar hij wilde bij haar blijven. Ze hadden samen besloten om een stel te blijven en het ging goed. Niemand kon ze dwingen om uit elkaar te gaan, toch? Marcel voelde wel dat er iets niet lekker zat, maar de liefde won het van zijn zorgen en de meningen uit zijn omgeving.
De dorpelingen dachten dat Marcel het op een gegeven moment ook wel zou zien. Dat gebeurde niet. Hij keek door een roze bril. Bovendien: het ging toch allemaal goed? Sandrine en Marcel brachten veel tijd door en Marcel raakte steeds meer aan haar gehecht. Hij was smoorverliefd en wist zeker dat hij de rest van zijn leven met Sandrine samen wilde zijn.