Zwaaiende beer zet de wereld van een gezin op zijn kop
“Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig!” vroeg Luka zich af, zijn hart ging tekeer terwijl hij de kolossale zwarte beer volgde. Hij was zich er terdege van bewust dat dit wel eens zijn laatste avontuur zou kunnen zijn. Hij was niet iemand die voorzichtig te werk ging, maar het bizarre schouwspel dat zich net had afgespeeld liet hem geen andere keuze. Er was iets vreemds aan de hand en hij kon het gevoel niet van zich afschudden dat hij de enige was die dit mysterie kon ontrafelen.
Enkele ogenblikken geleden had hij de enorme zwarte beer weer voor zijn raam gezien. Het was zo’n uniek gezicht dat het in zijn geheugen gegrift stond. De beer was… zou het kunnen… ja, hij zwaaide naar hem! Zwaaide?! Dit was te vreemd om te negeren. Beren vertonen zulk gedrag niet. Er was een boodschap die de beer probeerde over te brengen, maar wat kon dat zijn? En het gekste was dat dit niet de eerste keer was dat het gebeurde. Drie dagen achter elkaar verscheen de beer elke ochtend voor hun keukenraam en begon verwoed te zwaaien voordat Luka hem wegjoeg. Maar op de derde dag besloot Luka dat het genoeg was. Het was tijd om de beer te volgen. Dit moet een teken zijn, toch!
Driven by a surge of adrenaline, he ventured out of the sanctuary of his home, resolved to track the imposing creature. He was determined to do whatever it took to protect his wife and children, and to ensure their feeling of safety within their home. The recurring thought of the bear appearing at their house several times now had left him anxious. What was this dangerous bear doing outside his window, where his family resided?
Toen hij de griezelige uitgestrektheid van het bos binnenstapte, voelde hij een prikkelend gevoel van kwetsbaarheid, blootgesteld aan de loerende gevaren, waaronder de enorme zwarte beer die de weg leidde. Luka was zich er terdege van bewust dat deze beslissing hoog in de annalen van zijn meest onvoorzichtige daden stond.
De gedachte dat zijn vrouw en kinderen vredig binnen lagen te slapen, onbewust van zijn wilde escapade, versterkte zijn angst. Maar hij liet zich niet afschrikken. Hij was ervan overtuigd dat het gebaar van de beer een doel had en hij was vastbesloten om dat te ontdekken!
Luka was er zeker van – hij had de intenties van de beer goed gelezen, alsof zijn stille taal nu de zijne was. Hij geloofde altijd heilig in het kompas van zijn gevoel, een gids die hem nog nooit op een dwaalspoor had gebracht. Maar de bestemming waar de beer hem naartoe leidde, lag buiten het bereik van zijn wildste speculaties…
De herhaalde verschijningen van de beer voor zijn deur waren geen toevalligheden; het was een wanhopige smeekbede om hulp, een stille SOS van een wezen dat geen andere toevlucht had dan zich tot mensen te wenden. De beer had zijn vertrouwen op Luka gegokt en nu was het zijn beurt om dat vertrouwen te eren.
Vanaf dat moment was Luka er helemaal klaar voor. Hij had maar één doel: de beer helpen. Zijn wereld kromp ineen tot deze ene missie, zijn doel verbonden met het lot van dit magnifieke schepsel. Hij moest het wezen helpen dat net weer naar hem had gezwaaid!
Maar in de haast van zijnnieuwe verantwoordelijkheid miste hij iets groots. Hij had te maken met een wild wezen, puur en onvoorspelbaar, met kracht en potentieel gevaar zo groot als de wildernis die het had voortgebracht. Dit was geen tam, rustig dier, maar een wild wezen, waar overleven het enige spel was en elke beweging een risico. De serieuze kant van waar hij aan begon lag verborgen, een waarheid die hij nog niet onderkende, wachtend om tevoorschijn te komen en zijn gevaarlijke kant te laten zien…