Oei: we krijgen te veel cadmium, lood, kwik en arseen binnen

Dit blijkt uit een onderzoek van het RIVM

Het RIVM meldt dat we in Nederland een overschot aan arseen, kwik en vooral cadmium en lood binnenkrijgen. Hoe dit kan? Nou, gewoon via ons voedsel en drinkwater! Je kunt er dus vrij weinig aan doen, maar het kan wel een schadelijk effect hebben op je lichaam.

Nierschade

Op basis van recent onderzoek in tien verschillende landen, waaraan het gezondheidsinstituut RIVM heeft deelgenomen, wordt geconcludeerd dat overmatige inname van cadmium, lood, kwik en arseen nierschade kan veroorzaken. Het blijkt dat je van cadmium bijvoorbeeld niet meer dan 2,5 microgram per kilo lichaamsgewicht per week binnen mag krijgen.

Ontwikkeling hersenen

Het metaal lood staat erom bekend dat het een negatieve invloed kan hebben op de ontwikkeling van de hersenen. In de lijst van de tien onderzochte landen bevindt Nederland zich in het midden als het gaat om overmatige inname van metalen. Hoewel er geen onderzoek is gedaan in directe buurlanden Duitsland en België, heeft het onderzoek wel plaatsgevonden in Oostenrijk, Kroatië, Cyprus, Tsjechië, Denemarken, Frankrijk, Italië, Portugal en Slovenië. Verder zal er later nog aanvullend onderzoek worden uitgevoerd om de exacte hoeveelheid van deze metalen in bloed en urine vast te stellen.

In de bodem

Volgens het RIVM komen cadmium, lood, arseen en kwik onder andere voor in de grond, waardoor ze uiteindelijk weer in ons voedsel belanden. Een teveel aan cadmium en lood krijgen mensen binnen via granen en orgaanvlees, terwijl we lood weer via groenten, fruit en drinkwater binnenkrijgen.

Het is nu niet de bedoeling om brood, vlees en groente- en fruitsoorten te vermijden, aangezien dit ook weer een averechts, ongezond effect zou kunnen hebben. Het RIVM benadrukt dan ook dat wanneer mensen te veel schadelijke stoffen binnenkrijgen, dit niet betekent dat bepaalde voedingsmiddelen volledig vermeden moeten worden. Deze voedingsmiddelen bevatten namelijk ook tal van gezonde voedingsstoffen, zoals belangrijke vetten, eiwitten, vitaminen en mineralen. Wat we er dan wel aan kunnen doen om minder van deze metalen binnen te krijgen, blijft nog onduidelijk.