Het eiland is een winderig, dor stuk land dat alleen in de uitgestrekte zee ligt. Het landschap bestaat voornamelijk uit rotsen en stukjes gras. Er zijn geen tekenen van modern leven, alleen een kleine, verweerde steiger waar een kleine boot aan kan leggen en een paar van Emma’s schapen. Geïsoleerd van de wereld wordt het eiland gevormd door de elementen, met het geluid van de oceaan en de kreten van zeevogels die de lucht vullen. Jarenlang hebben mensen gefluisterd over de eenzame bewoner, maar weinigen zijn dichtbij genoeg geweest om de plek echt te kennen.
Met bijna geen begroeiing en het constante gebrul van de zee voelt het eiland rauw en ongetemd aan, een plek waar de natuur regeert. De wind waait over de open graslanden en de rotsachtige kliffen vallen steil naar beneden in de oceaan. Het is een ruige maar prachtige plek en de eenzaamheid is absoluut. Emma’s huis hier, omringd door niets dan zee en lucht, bleek verrassend warm en huiselijk te zijn. In de loop der decennia heeft ze het interieur omgetoverd tot een huis vol liefde.
[volgendePaginaknop].