Met de tijd
Elk jaar ging het telkens iets beter tussen Salazar en Buck. Ze wist niet alleen zijn bestellingen perfect voor te bereiden, maar bediende hem ook nog eens met een vrolijke glimlach. Ze probeerde de knorrige man zelfs aan het praten te krijgen door hem te vragen hoe zijn dag gegaan was.
Terwijl Salazar haar relatie opbouwde met Buck vroegen haar collega’s zich af hoe ze elke keer hun meest moeilijke klant met een glimlach wist te bedienen. Iedere dag verwelkomde ze hem vol enthousiasme. Ze had niet langer het beeld van hem dat anderen van hem hadden. Heel soms glimlachte Buck zelfs terug.