Youtube|6abc Philadelphia
De beelden waren korrelig, maar duidelijk genoeg om Luna’s wanhoop te zien. Ze rende naar de veranda, haar poten zo snel als ze konden, maar de coyote was meedogenloos. Elke keer als ze probeerde te ontsnappen, sloeg de coyote toe, beet met zijn kaken en trok haar terug.
Jake’s hart brak. Luna vocht voor haar leven, haar kleine lichaam was geen partij voor de kracht van de coyote. Tranen vertroebelden zijn zicht terwijl hij toekeek. Hij was er niet. Hij kon haar niet beschermen. Maar toen veranderde er iets. Uitgeput maar vastberaden klauwde Luna zich een weg naar boven. Ze was buiten het bereik van de coyote en klampte zich vast aan de reling, haar lichaam trilde van angst en pijn. Jake kon zijn ogen nauwelijks geloven. Ze leefde nog.
Zonder na te denken rende Jake naar buiten, zijn hart bonkte. Hij bereikte de veranda en vond Luna, met haar kleine pootjes nog steeds aan het hout geklemd en met haar brede ogen vol angst. Hij schepte haar voorzichtig op, voelde haar trillende lichaam in zijn armen en haastte haar naar binnen.
Het was kantje boord geweest. Luna was gehavend en bang, maar ze was veilig. Haar moed, haar wil om te overleven, had haar erdoorheen gesleept. Jake hield haar stevig vast en was onvoorstelbaar dankbaar dat hij haar niet had verloren.
Bron: Youtube|6abcPhiladelphia