De onderzoekskamers, de wachtruimte, zelfs de kleine voorraadkasten – Vanessa controleerde elke mogelijke plek, haar angst spiraalsgewijs. Elke hoek die ze omsloeg zonder Ollie te vinden, versterkte de knagende angst dat er iets vreselijk mis was.
Haar frustratie borrelde over toen ze de laatste kamer bereikte. “Waar kunnen ze zijn?” mompelde ze, haar stem krakend onder de spanning. Samantha legde een geruststellende hand op haar schouder, maar Vanessa kon die nauwelijks voelen door de waas van paniek.