“We kunnen niet zomaar weggaan,” mompelde Vanessa met een vastberaden stem. Samantha keek haar bezorgd aan, maar knikte instemmend. Vanessa probeerde de voordeur, maar die zat op slot. Ze liep door het huis en testte alle ramen en deuren, maar ze zaten allemaal op slot.
De frustratie begon op te borrelen, maar Vanessa wilde nog niet opgeven. “Laten we in de achtertuin kijken,” stelde ze voor, haar vastberadenheid werd met de seconde sterker. De twee vrouwen kropen langs de zijkant van het huis, de lucht zwaar van spanning en groeiende onzekerheid.