Maar wat ze zag deed haar bloed stollen. Langs de muren van de schuur stonden dieren met taxidermen, hun glazige ogen staarden levenloos voor zich uit. Vanessa’s adem stokte in haar keel, haar geest duizelde toen ze het griezelige schouwspel in zich opnam, haar hart kloppend van toenemende terreur.
Elk dier was zorgvuldig geconserveerd, bevroren in onnatuurlijke houdingen die een rilling over haar rug deden lopen. Een gevoel van afschuw hield haar in zijn greep en de paniek begon toe te slaan. Het idee dat Dr. Henderson betrokken kon zijn bij zoiets grotesks was bijna te veel om te verdragen.