Uiteindelijk diende Dr. Henderson de injectie toe, zijn blik strak op de taak gericht. Vanessa kon het gevoel niet van zich afschudden dat hij ongewoon afstandelijk was, meer dan de andere keren dat ze een dier bij hem had gebracht. Het deed haar maag samenkrimpen.
Toen Juniper’s worstelingen afnamen, streelde Vanessa zachtjes zijn vacht en fluisterde kalmerende woorden. De kamer werd stil, op het zachte gezoem van de apparatuur van de dierenarts na. Vanessa voelde een diep verdriet, alsof ze met Juniper een stukje van zichzelf had verloren.