Toen Dr. Henderson klaar was met het toedienen van de injectie, wendde hij zich tot Vanessa, zijn uitdrukking verzachtend. “Neem alle tijd die je nodig hebt om afscheid te nemen,” zei hij zachtjes. “Ik ben buiten bij Samantha als je iets nodig hebt.” Zijn warme toon nam wat van haar spanning weg.
Vanessa’s twijfels begonnen te verdwijnen, het eerdere onbehagen verdween. Ze besefte dat haar vermoedens waarschijnlijk gewoon verdriet waren dat haar beoordelingsvermogen vertroebelde. Ze knikte dankbaar en voelde zich getroost door de vriendelijkheid van de dierenarts terwijl ze zich concentreerde op haar laatste momenten met Juniper.