Wanhopig op zoek naar een schijn van normaliteit, hielp hij zijn moeder met de zorg voor de tweeling. Hij nam het ene kind in zijn armen terwijl zij het andere wiegde en hun gelijktijdige inspanningen leken een zekere mate van rust te brengen bij de zenuwachtige pasgeborenen.
De wachtkamer, verrassend genoeg verstoken van andere bewoners, bood hen een privé toevluchtsoord. Was deze eenzaamheid een toevalstreffer of had het iets te maken met de huilende baby’s? Pradeep was zo in gedachten verzonken dat hij licht schrok toen hij eindelijk merkte dat de dokter weer tevoorschijn kwam.