Pradeep richtte zijn blik op de dokter met een stille vraag in zijn ogen. De beteuterde uitdrukking op het gezicht van de dokter joeg echter een angstig gevoel door zijn hart. “Pradeep,” begon de dokter, terwijl hij een zware pauze liet vallen om de stilte te onderbreken, “de operatie blijkt meer tijd in beslag te nemen dan aanvankelijk werd verwacht. De toestand van je vrouw is stabiel, maar we zijn op complicaties gestuit.”
Hij vervolgde met een draad van vastberadenheid in zijn stem, “We wisten dat deze operatie risico’s met zich meebracht, maar we doen alles wat in ons vermogen ligt om haar gezondheid te herstellen.” Pradeep staarde de dokter aan, zijn ongeloof verankerde hem op zijn plaats. Kon dit echt gebeuren? Woorden ontgingen hem. De nonchalante toon van de dokter, alsof hij een alledaagse gebeurtenis besprak, stond haaks op de ernst van hun situatie. Maar wat kon hij doen? Hij bleef machteloos achter, gedwongen om deze hulpeloze wake te verdragen. Hij knikte zwijgend met zijn hoofd en ging zitten. Dit zou lang wachten worden..