Toen hij een kamer naderde, gluurde hij door het kleine raampje in de deur en zag zijn vrouw binnen. Ze leek slaperig maar verder in orde. Net toen hij naar binnen wilde gaan, werd hij door de bewaker vastgepakt en op de grond getackeld. “Het is tijd om te vertrekken, meneer. U moet het terrein onmiddellijk verlaten,” commandeerde de bewaker.
Pradeep voelde zich verslagen, maar hij besloot zich niet te verzetten. Hij had zijn vrouw voor het laatst vol leven gezien en dat beeld hield hij vast. Hij nam zich voor om naar huis terug te keren, om voor hun kinderen te zorgen en beloofde zichzelf om de volgende dag zo snel mogelijk terug te komen. Zijn moeder wachtte hem op bij de ingang van het ziekenhuis. Samen reisden ze naar huis, hun stilte weerspiegelde de zware last die ze in hun hart droegen.