De scepsis in de ogen van de winkelier was onmiskenbaar. Hij schudde zijn hoofd, duidelijk denkend dat Peters onderneming meer was dan alleen een slecht idee – het was gevaarlijk. En diep van binnen wist Peter dat hij gelijk had. Een verlaten schip beklimmen was geen kleinigheid; het was een onderneming vol onvoorspelbare risico’s en verborgen gevaren.
Peter voelde de bezorgdheid van de winkeleigenaar en wilde zijn onwrikbare vastberadenheid overbrengen. “Ik heb mijn redenen,” zei hij vastberaden, de vastberadenheid duidelijk in zijn ogen. “Ik ga dat schip te lijf, uitrusting of geen uitrusting. Maar zonder de juiste uitrusting wordt het nog gevaarlijker.”