Ondanks zijn inspanningen kon Peter de details van het mysterieuze schouwspel dat zijn aandacht had getrokken niet helemaal onderscheiden. Maar hij wist zeker dat er iets doelgericht over het schip bewoog. De vluchtige glimp was genoeg om zijn nieuwsgierigheid te wekken, een levendige waas tegen het strakke zwart van het schip.
Na een paar gespannen seconden verdween de beweging, gleed geruisloos naar de andere kant van de mast en liet Peter niets anders achter dan het koude, stille schip dat in het ijskoude water dobberde. Hij stond daar met zijn verrekijker nog steeds tegen zijn ogen gedrukt, een mengeling van verwarring en intrige overspoelde hem.