Peter zat vol vragen. “Hoe heeft het hier overleefd?” vroeg hij zich af, terwijl hij zich alle manieren voorstelde waarop iets zulke barre omstandigheden kon doorstaan. Het schip zag er verlaten uit, er brandde geen enkel licht dat enig teken van leven gaf. Wat het ook was, het moet onvoorstelbare verschrikkingen hebben doorstaan om de bijtende kou in een verlaten schip te overleven.
Peter voelde zich vastzitten, onzeker over zijn volgende stap. Het aan iemand vertellen kwam in hem op, maar hij verwierp het idee snel, sceptisch dat iemand hem op zijn woord zou geloven. Hij had immers geen bewijs van zijn buitengewone waarneming en eerlijk gezegd begon hij te twijfelen aan zijn eigen geloof in wat hij had gezien.