Natalie en Adam deden hun best om haar te troosten, maar het gewicht van Eva’s onuitgesproken angsten hing zwaar in de lucht. Ze stelden zichzelf gerust dat dit gewoon een fase was, een natuurlijk onderdeel van het wennen aan een nieuw leven. Toch begon er diep van binnen een zaadje van bezorgdheid wortel te schieten, dat erop wees dat er onder Eva’s angstige buitenkant iets meer aan de hand was.
De Smiths deden hun best om Eva te steunen en overlaadden haar met liefde en aandacht. Ze probeerden haar te betrekken bij activiteiten, zoals koekjes bakken met Natalie of vangbal spelen met Adam, in de hoop haar te zien glimlachen. Maar ondanks hun inspanningen bleef Eva bang en angstig.