Zodra Eva de trap afliep, keek ze Smiths aan met tranen in haar ogen. “Ik wil naar huis. Ik mis mama en papa” zei Eva. Deze woorden deden de rillingen over de rug lopen van het koppel. Waar had Eva het over?
Natalie en Adam stonden verstijfd op hun plaats, hun vreugde verdampte in een oogwenk. De kamer, versierd met levendige ballonnen en vrolijke decoraties, voelde nu verstikkend aan. Ze wisselden bezorgde blikken uit en probeerden Eva’s woorden te verwerken.