De onthulling liet hen duizelen, hun emoties waren een wervelwind van verdriet, woede en verwarring. Ze hielden zielsveel van Eva en wilden haar voor altijd houden, maar ze wisten dat ze het juiste moesten doen. Eva hoorde bij haar echte familie en ze konden het grote onrecht dat haar van hen had weggerukt niet negeren.
Na een slapeloze nacht van overpeinzingen en tranenvolle gesprekken, besloten Natalie en Adam om Eva terug te brengen naar haar familie in Oeganda. De beslissing woog zwaar op hun hart. De gedachte om het kind op te geven waarvan ze waren gaan houden als hun eigen kind, was bijna ondraaglijk. Ze wisten dat Eva thuis waarschijnlijk meer kansen zou hebben op een comfortabel leven, maar ze wisten ook dat ze de band tussen haar en haar biologische familie niet konden negeren.