Vastbesloten om Eva thuis te brengen, gingen Natalie en Adam verder met de adoptieprocedure, hun hart gevuld met hoop en verwachting. Het was een moeizaam proces met achtergrondonderzoeken, huisbezoeken en eindeloos papierwerk. Ondanks de uitdagingen wankelde de vastberadenheid van het koppel niet.
Natalie en Adam begonnen zelfs bijna dagelijks contact te houden met Eva via videogesprekken om haar emotioneel en mentaal voor te bereiden op de adoptie. Natalie herinnert zich nog de eerste keer dat ze Eva aan de telefoon sprak.
Eva zat op de schommel met een haveloze bruine pop op haar schoot. De beheerder van het weeshuis vergemakkelijkte het gesprek tussen hen. Toen ze Natalie haar naam hoorde noemen, keek Eva met zulke nieuwsgierige ogen op naar de telefoon dat Natalie het gevoel had dat er meteen een klik was tussen de twee.