James en Maria stonden even stil, allebei geschokt door wat ze op de polaroid zagen. Maria’s hart bonkte en ze voelde zich plotseling bang. Ze keek het lege strand rond in de hoop iemand anders te zien, maar ze waren helemaal alleen.
James was de eerste die de stilte verbrak. “We moeten iets doen. Nu!” zei hij vastberaden. Zijn stem klonk vastberadener dan Maria ooit eerder had gehoord. Ze wist dat ze snel moesten handelen, ondanks dat ze zich nerveus voelde. Het stille strand, meestal zo vredig, leek nu spookachtig zonder iemand anders in het zicht.