Maria voelde onmiddellijk een drang om het wezen te helpen en haar stem was vol urgentie: “We moeten het helpen, James!” Maar James aarzelde en bekeek de vorm in het water voorzichtig. “Het lijkt op een haai, Maria. We moeten voorzichtig zijn,” waarschuwde hij, de bezorgdheid duidelijk in zijn stem. Maria was echter vastbesloten om te doen wat ze kon om het wezen te redden.
Ondanks James’ bezorgdheid bleef Maria vastbesloten. “We kunnen het niet zomaar negeren, zo’n lijdensweg,” zei ze vastbesloten, met een duidelijk besluit. Het geluid van de beukende golven en de vogelkreten in de verte maakten alles nog intenser. James besefte dat Maria niet van gedachten zou veranderen; ze zaten hier samen in, wat er ook gebeurde..