Amou Haji’s gebrek aan bezittingen vormt een schril contrast met de materialistische waarden die in veel samenlevingen heersen, nodigt uit tot nadenken over de ware bronnen van geluk en vervulling naast het vergaren van rijkdom of materiële goederen, en zet aan tot een breder gesprek over de intrinsieke waarde van eenvoud en minimalisme in een wereld die vaak wordt gedreven door consumentisme en overdaad.
Hij laat zien dat geluk en tevredenheid niet noodzakelijkerwijs samengaan met materiële rijkdom. Zijn leven zet ons aan om onze eigen waarden in vraag te stellen en het belang dat we hechten aan materiële goederen om geluk te bereiken.