Ze zag het patroon en maakte er uiteindelijk een eind aan. De scheiding was hard, wreed en openbaar – buren hoorden het geschreeuw. Toen de deur voor de laatste keer achter hem dichtsloeg, voelde haar appartement zowel groter als beangstigend leeg.
Noemi staarde naar haar slinkende spaarrekening. Het was bedoeld voor een toekomstig huis, maar op dit moment voelde een toekomstig huis abstract. Wat ze nodig had was lucht. Ze boekte een goedkoop huisje aan de kust, pakte haar kleren voor een week in en reed naar het zuiden met maar één plan: aan zee zitten tot het lawaai in haar hoofd minder werd.