De beer, die tot nu toe een bundel gespannen energie en behoedzame voorzichtigheid was geweest, begon te bewegen. Met weloverwogen stappen liep hij naar de deur, zijn bewegingen doelgericht en duidelijk. Hij pauzeerde en draaide zijn hoofd om naar Hana, alsof hij zeker wist dat ze oplette.
Hana’s ogen werden verbaasd groot. Het gedrag van de beer viel in het niet bij de agressieve houding die hij aanvankelijk had aangenomen. Het leek alsof hij haar uitnodigde, haar aanspoorde om te volgen. Er was een intelligentie in zijn blik, een stille communicatie die zowel verbazingwekkend als mysterieus was.