Hana ademde snel en vertelde Takashi snel over de buitengewone gebeurtenissen van die nacht. “Takashi, een wilde beer heeft me naar het bos gebracht. Hij heeft iets bij zich en ik kan het niet achterlaten.” Er viel een korte stilte van Takashi, en Hana kon bijna voelen hoe zijn bezorgdheid groeide.
“Hana, het is geweldig dat je wilt helpen, maar wees alsjeblieft voorzichtig,” zei hij. “Wilde dieren kunnen zich gedragen op een manier die we niet verwachten, en dit kan gevaarlijk zijn.” Het bos om haar heen leek het gewicht van Takashi’s woorden te versterken, het ritselen van de bladeren en het af en toe toeteren van de uil werden een symfonie van natuurwaarschuwingen. Toch voelde Hana zich heen en weer geslingerd tussen willen helpen en luisteren naar Takashi’s verstandige advies…