Toen de schemering inviel, ging Mike naar zijn werk. De avond begon rustig, met slechts een handvol gasten die moesten inchecken. Hij bracht extra handdoeken naar kamer 205 en verving een flikkerende gloeilamp in de gang, in een poging bezig te blijven terwijl de nacht zich langzaam om hem heen ontvouwde.
Tegen negen uur werd het akelig stil in de lobby. Mike controleerde de deuren om er zeker van te zijn dat ze goed vastzaten. Een zwakke wind deed het glas trillen. Een onrustig gevoel bekroop hem, maar hij deed het af als de typische stilte van een bijna leeg hotel.