Tina’s ogen sperden zich verbaasd. Het gedrag van de beer viel in het niet bij de agressieve houding die hij aanvankelijk had aangenomen. Het leek alsof hij haar uitnodigde, haar aanspoorde om te volgen. Er lag een intelligentie in zijn blik, een stille communicatie die zowel verbazingwekkend als mysterieus was.
Tina negeerde de verwoede protesten van de politieagenten en zette een voorzichtige stap in de richting van de beer. “Achteruit!” riep een agent, met een paniekerige stem. Maar Tina’s intuïtie vertelde haar dat de beer geen kwaad in de zin had. Ze stak een hand uit naar de agenten, om hen aan te manen te blijven staan. “Vertrouw me,” zei ze, haar stem kalm maar vastberaden.