De opening van de put doemde op als een bodemloos zwart gat, klaar om hen op te slokken. Toen Tina naar beneden gluurde, leek de koele, vochtige lucht van binnen aan haar huid te kleven. Hoewel ze niets konden zien, wisten ze zeker dat er iets was, want ze hoorden de vreemde, echoënde noodkreten.
Gelukkig had James een sterk touw bij zich. Hij onderzocht het zorgvuldig en wendde zich met een plan tot Tina. “Dit touw kan mijn gewicht aan. Ik daal af om uit te zoeken wat daar is.” Tina aarzelde, haar hoofd ging tekeer van angst dat het mis zou gaan.