Tina begreep al snel dat de agressieve acties van de beer niet schadelijk bedoeld waren. Het was duidelijk dat de beer, samen met het kleine diertje dat hij beschermde, hulp nodig had – van haar of van een professionele dierenarts. Tina’s hart bonsde van de verantwoordelijkheid van het moment, haar vastberadenheid werd sterker door het besef dat zij nu hun enige brug was naar veiligheid en zorg.
Ze kroop in zichzelf en minimaliseerde haar aanwezigheid om minder intimiderend over te komen. Verbazingwekkend genoeg leek de beer Tina’s gebaar te begrijpen. Hij ontspande zich een beetje en zijn gegrom veranderde in voorzichtig gejammer. Nu het gevaar niet meer zo onmiddellijk aanvoelde, haalde Tina diep adem. Ze kon de muffe geur van oud karton in de lucht ruiken, vermengd met haar groeiende vastberadenheid om hulp te halen en haar leerlingen te redden.